എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മഹി....

ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ എഴുതിയ
പേരുകളിലൊന്ന് നിന്റെ തായിരുന്നു...
മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ വരികളേറെയും
കോറിയിട്ടതു നിന്റെ പുസ്തകത്താളിലായിരുന്നു...
ചായങ്ങളോടു വിട പറയും മുന്നേ
വരച്ച ചിത്രങ്ങളും നിന്റെ താളുകളിലല്ലോ...
മനസ്സു നിറയെ ചിരിച്ചുല്ലസ്സിച്ചതും
നിന്നോടൊപ്പം ചിലവിട്ട നിമിഷങ്ങളിലല്ലോ...
ഒരിക്കലും നിലയ്ക്കാത്ത തേങ്ങലായ്
നീ എന്നിൽ നിറയുമെന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ
ഒരിക്കലും നിന്നെ ഞാൻ ഇത്രയും സ്നേഹിക്കയില്ലായിരുന്നു...

എൻ സ്നേഹദീപം

അന്ധകാരം നടനമാടുമെൻ വഴിപ്പാതയിൽ
വിതുമ്പിടുന്നൊരാ നാളിൽ
മരുഭൂമിയാം എൻ മനസ്സിൽ
ഒരു കുളിർമഴയായ്  നീ പെയ്തിറങ്ങി
നിൻ മനം എന്നിൽ അലിഞ്ഞ നിമിഷം
ഹാ! മോഹനം
കണ്ണീരിലലിയുമെൻ ഹൃത്തിൽ
സാന്ത്വനത്തിൻ സൗഹൃദത്തിൻ
തിരിനാളമായ് തെളിയുമൊരു
സ്നേഹദീപമല്ലോ നീ...

Yes, you can touch me but...

Yes, you can touch me but Uncle,
your hands should caress me
your eyes should reflect the love and care..

Yes, you can touch me but Dad,

your hands should be the cradle for me

your eyes should reflect the endearment for your little girl..

Yes, you can touch me but Son,

your hands should be the anchor for me

your eyes should reflect the overflowing love for motherhood..

Yes, you can touch me but Bro,
your hands should be the warmth for me
your eyes should reflect the love for your sister..

Yes, you can touch me but Friend,
your hands should be the support for me
your eyes should reflect the sanctity of friendship..

Yes, you can touch me but My Love,
your hands should be to wrap me in your affection
your eyes should reflect the overwhelming love for me..

Yes, you can touch me but,
your hands should be to protect the woman in me
your eyes should reflect the respect for womanhood...

നാം എങ്ങോട്ട് ??

നമ്മളില്‍ ഭൂരിഭാഗവും ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം . നമുക്ക്  ചുറ്റും കാണുന്ന കാഴ്ചകള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഇതല്ലാതെ എന്ത് ചിന്തിക്കാന്‍ സാധാരണ ജനം. സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരെ ഉള്ള കടന്നാക്രമണങ്ങൾ കണ്ടില്ല എന്ന് നടിക്കാനാവില്ല. ദിനം തോറും മാധ്യമങ്ങള്‍ ഉത്സവമാക്കുന്ന സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങള്‍ പക്ഷെ മാധ്യമങ്ങളും, അധികാരികളും, ജനങ്ങളും ആരവത്തോടെ എതിരേല്‍ക്കുന്നു എന്നതിനപ്പുറം നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ എന്ത് നടക്കുന്നു?? ആക്രമിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകള്‍ക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കുന്നു എന്ന് നമ്മള്‍ അറിയുന്നില്ല പക്ഷെ എങ്കില്‍ ഇത്തരം കുറ്റകൃത്യങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടവരെല്ലാം ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന മട്ടില്‍ ഇന്നും നമുക്കിടയില്‍ പകൽമാന്യൻമാരായി ജീവിക്കുന്നു. ‘പണത്തിനു മേല്‍ പരുന്തും പറക്കില്ല’ എന്ന വാചകം അറിയാതെ ഓര്‍ത്തു പോകുന്നു ഞാന്‍ . ആരെയാണ് നമ്മള്‍ പഴിചാരേണ്ടത് ഇവിടുത്തെ രാഷ്ട്രീയകക്ഷികളെയോ?? നിയമപലകരെയോ?? നീതിന്യായ വെവസ്തെനെയോ?? അതോ അഴിമതിക്കും അക്രമങ്ങള്‍ക്കും ചുക്കാന്‍ പിടിക്കുന്ന വമ്പന്‍ സ്രാവുകളെയോ ?? അതോ എന്ത് തന്നെ സംഭവിച്ചാലും പ്രതികരിക്കാന്‍ മറന്നു പോകുന്ന നമ്മളെ തന്നെയോ?? പലപ്പോഴും പ്രതികരണശേഷി നഷ്ടപെട്ടുപോയ നമ്മള്‍ ഒന്ന് മാത്രം മറക്കാതിരുന്നാല്‍ നല്ലത്, നാളെ നമുക്ക് നേരെ ഇതേ ആയുധങ്ങള്‍ തിരിയുമ്പോള്‍ വാവിട്ടു കരയാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനുമാവാതെ വരും. നിസ്സഹായതയുടെ പര്യായമാവേണ്ടിവരും നമുക്ക്..